Ria
Verhaeghe met „Glenden" bij Clo
Bostoen
Vallen,
opstaan, knuffelen...
De
Brugse kunstenares Ria Verhaeghe zette galerie Clo Bostoen in Marke (Kortrijk) geheel naar haar hand. Haar indringende, maar
sobere installatie, „Glenden" genaamd, kan u nog
tot 13 mei gaan bekijken.
Ria
Verhaeghe heeft op haar ruim atelier (drie hoog langs de Spinolarei)
onder andere een rek waarop talloze (zwarte) dagboekjes prijken. Daarin
verzamelt ze (Ria verzamelt en koestert heelwat...)
onder een 70-tal trefwoorden “beelden" (haar “kosmologie"), beelden
die ze uit gekregen of gevonden gedateerde kranten haalt omdat ze haar op een
of andere manier inspireren. Deze momentopnames, dit “haastwerk", gaat ze
manipuleren, abstraheren en verwerken in haar oeuvre. Zo geeft ze die beelden-van-een-moment toch
weer een uniek en tijdloos karakter. Hoewel Verhaeghe vindt dat we onszelf in deze tijden voorbijhollen,
wil ze er toch bewust deel van uitmaken. Met haar oeuvre gaat de Brugse dus
niet tegen de tijd in werken, maar het heeft alles met de tijd te maken, of met
“tijd" tout court, met
leven en dood, heel zeker, met liefde en koesteren.
Ze liet galeriehoudster Bostoen twee van haar boekjes opendoen: Icarus
en Glenden. Glenden zijn
“toevallige" dubbelbeelden, afgedrukt in een krant aan elkaars
keerzijde. Alsof het zo moest zijn ontstaat, gehouden tegen het licht, een
nieuw beeld. Verhaeghe kadreert het in een oude
passe-partout waarvan sommige een museumstempel dragen. Ze heeft er eerst
soorten grote dia's van gemaakt en ze bijwijlen wat
(van haar kille blauwe) kleur gegeven.
Voorts
hangt centraal in de ruimte aan koorden te bungelen een installatie van
geabstraheerde lichamen of delen ervan. Het zijn restanten van even zovele
pogingen en mislukkingen tot ontstijgen van de aarde. Er wordt kippengaas gebruikt,
papier maché en latex. Tegen de muur bevinden zich
een paar frames met “knuffels": uitvergrote 3-dimensionele silhouetten van
een afgedrukte dode of Icarus. Ze zitten onder een
laag latex geborgen. Ze aanraken geeft een apart gevoel. Het
meest prangende beeld ligt op een witte sokkel: een middel, twee benen en een
rokje of wat daarvoor kan doorgaan, zielig en erotisch tegelijk. Beklijvend!
Op de
grond staan verder, omgeven door witte ballonnen, twee monitoren met de rug tegen
elkaar. Op de ene speelt een neef van de artieste op cello een Bachsuite en aan de andere kant kletteren de handjes van
de zonen van Verhaeghe vinnig-ritmisch tegen elkaar
aan. De suggestie van leven en dood lijkt vanzelfsprekend. Boven dit duet zweeft
een bol waarop termen uit de balletwereld „geschreven" zijn. De bol zit
gevat in een zwarte en witte handschoen. Het donkere exemplaar behoorde ooit
toe aan de overleden vader van de kunstenares...
„Glenden" is een sobere, indringende tentoonstelling van
een veelzijdige Brugse. En dit niet alleen in de herinnering aan kleurrijke
knappe schilderijen van haar...
(Johan Debruyne)